Οι Βρετανοί, Fen, δημιουργημένοι το 2006, κυκλοφόρησαν τον περασμένο Φλεβάρη το δεύτερο full length άλμπουμ τους, με τίτλο: Epoch. Ο στόχος τους, όχι μόνο στη νέα τους δουλειά αλλά γενικότερα και απ' την πρώτη στιγμή της ύπαρξής τους, είναι να ταξιδέψουν τον ακροατή σε μουσικά τοπία, ερημομένα, παγωμένα και απόμακρα. Όπως είναι και τα τοπία της γενέτειράς τους, The Fens ή Fenlands, που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του Ηνωμένου Βασιλείου και όπως μαρτυρά η ονομασία της περιοχής, πρόκειται για ελώδες μέρος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Κρύο, γκρίζο, αιχμάλωτο της υγρασίας και της μουντής συννεφιάς. Εκεί μεγάλωσαν, εκεί ζουν, λογικά λοιπόν, έχουν περάσει κάποια απ' τα στοιχεία αυτά στη μουσική τους, συνδυάζοντας το black metal με post rock και shoegaze.
Αποτελούμενο από 8 κομμάτια και με διάρκεια που πλησιάζει τα 65 λεπτά, το Epoch, περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που βοήθησαν τους Fen να ξεχωρίσουν απ' τον σωρό, με το ντεμπούτο τους, δυο χρόνια πριν. Δεν επαναπαύτηκαν όμως σ' αυτό και προσέθεσαν κάποια νέα στοιχεία στον ήχο τους που έδωσαν μια αίσθηση φρεσκάδας στον νέο τους πόνημα. Η παραγωγή του δίσκου είναι αρκετά καλή αλλά σίγουρα θα μπορούσε να ήταν πολύ περισσότερο προσεγμένη. Οι κιθάρες ακούγονται μια χαρά και δεν ενοχλούνται όταν το μπάσο δανείζεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάποια σημεία. Τα πλήκτρα πάντα διακριτικά αλλά συνάμα τόσο ταιριαστά στο όλο σύνολο καθώς προσφέρουν πολλά χωρίς να στερούν κάτι. Τα φωνητικά είναι μοιρασμένα σε χαμηλόφωνους επικούς βρυχηθμούς, σε black τεχνοτροπίας ουρλιαχτά αλλά και σε βελτιωμένα, σε σχέση με τον πρώτο δίσκο, αλλά όχι εξαιρετικά, καθαρά. Τα ντραμς, όπως είναι φυσικό, προσφέρουν το πολύτιμο λιθαράκι τους, αν και ελέω παραγωγής δεν ακούγονται όπως πρέπει, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Οι στίχοι, καταπιάνονται και πάλι με μεγάλη επιτυχία, με τη φύση αλλά και με ανθρώπινα συναισθήματα. Απόλυτα ταιριαστοί με το μουσικό περιεχόμενο του δίσκου.
Τα τραγούδια μπορεί να μην έχουν κάποια ευδιάκριτη δομή, αλλά, αυτό προσδίδει κάτι το ξεχωριστό στο δίσκο. Άλλωστε, βοηθάει στην καλύτερη ακρόασή του, καθώς, είναι σαν να σου λέει το ίδιο το άλμπουμ, ότι πρέπει να το ακούσεις ολόκληρο και όχι κομμάτι κομμάτι. Ιδανικό για βροχερές, μουντές μέρες. Φθινοπωρινό άκουσμα που ίσως αποτελεί και εξαιρετική συντροφιά για κάποιο ταξίδι. Ένα βήμα προόδου για το συγκρότημα. Μπορεί να μην πιάσανε ταβάνι με αυτόν τον δίσκο, αλλά, δείχνουν σαφέστατα σημάδια βελτίωσης και θαρρώ, πως αρχίζουν να κατασταλάζουν σε πιο ήρεμα, μελωδικά black μονοπάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου