Σχεδόν είκοσι χρόνια στο κουρμπέτι, οι Σουηδοί, Lake Of Tears και με 7 full length κυκλοφορίες, έχουν περάσει πολλά σκαμπανεβάσματα στην καριέρα τους. Λογικό, αν σκεφτείς πως δεν περιορίστηκαν κάτω από την ασφάλεια της πολυφορέμενης και συχνά παρεξηγημένης ταμπέλας gothic/doom, όπως χαρακτηρίστηκαν απ΄την αρχή της καριέρας τους, αλλά, προσπάθησαν και συνεχίζουν να το κάνουν, να πειραματιστούν με τον ήχο τους. Έτσι, στην όγδοη επίσημη κυκλοφορία τους με τίτλο Illwill, ξεφεύγουν αρκετά απ' την προαναφερθείσα ταμπέλα, καθώς, συμπεριέλαβαν καινούρια στοιχεία στην μουσική τους. Το κατά πόσο είναι επιτυχημένες, οι νέες τους μουσικές προσθήκες, δεν μπορώ να το κρίνω, αλλά, αυτό που μπορώ να κάνω, είναι να σας καταθέσω την άποψή μου σχετικά.
Ο δίσκος έχει διάρκεια 40 λεπτά και αποτελείται από 10 κομμάτια. Η παραγωγή, είναι διαυγέστατη και έτσι, ακούγονται όλα τα όργανα και τα φωνητικά πολύ καθαρά. Οι κιθάρες, είναι δυναμικές και παράγουν γρήγορα riffs και solos -κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο απ' τη μπάντα, αν και υπάρχουν και κάποια σημεία με ακουστική κιθάρα, που γλυκαίνει κάπως τον θυμό των δύο ηλεκτρικών, συμβάλλοντας παράλληλα και κάτι το ονειρικό και το λυρικό στην όλη ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Το μπάσο, ακούγεται πεντακάθαρα και καταλαβαίνεις εύκολα το πόσο σημαντικό είναι στη δομή αλλά και στην εξέλιξη των τραγουδιών. Τα φωνητικά, ποικίλουν ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε τραγουδιού, άλλοτε είναι τραχιά κι άλλοτε πιο μελωδικά. Ο ντράμερ είναι σε εξαιρετική φόρμα σε αυτό το άλμπουμ ενώ σημαντικές, στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά και σωστά χρησιμοποιημένες, είναι οι πινελιές των keys, που δίνουν μια πάντα καλοδεχούμενη διαστημική ψευδαίσθηση.
Νομίζω, πως το όμορφο εξώφυλλο του άλμπουμ, δεν σε προδιαθέτει για τον μουσικό καταιγισμό και πλουραλισμό που πρόκειται να ακούσεις μόλις πατήσεις το Play. Ίσως, επειδή φαίνεται κάπως κρύο αλλά συνάμα γαλήνιο. Ίσως βέβαια, αυτό να το βλέπω έτσι μόνο εγώ. Σημασία όμως έχει ότι εδώ, οι Σουηδοί, πάντρεψαν με επιτυχία πολλές και διαφορετικές επιρροές. Από Pink Floyd πινελιές μέχρι Immortal-ικά περάσματα, αλλά και από κλασικές gothίζον στιγμές που θυμίζουν έντονα Moonspell ή/και Tiamat μέχρι Made by Motorhead καθαρόαιμες, βρώμικες ροκιές φιλτραρισμένες με ολίγον από speed metal αισθητική. Μπορεί να σας φαίνονται λίγο οξύμωρα όλα αυτά, αλλά, οι Σκανδιναβοί προσπάθησαν, και με αρκετό ρίσκο, πέτυχαν το αποτέλεσμα που ήθελαν.
Εν κατακλείδι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο δίσκος αυτός, μπορεί να μην είναι ο καλύτερός τους, αλλά σίγουρα είναι μια πολλή καλή δουλειά, που θα τους διατηρήσει ή επαναφέρει αν θέλετε, στο προσκήνιο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σίγουρα αξίζει τον χρόνο και την προσοχή σας, καθώς, θα σας ανταμείψει. Άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε αλλά κι όπως οι ίδιοι θα διαπιστώσετε ακούγοντάς το, είναι ένα άλμπουμ πολυποίκιλο που δύσκολα θα αφήσει παραπονεμένο κάποιον ακροατή. Ίσως να μην αρέσει ολόκληρος σε όλους αλλά δύσκολα δεν θα μπουν στο repeat έστω και κάποια απ΄τα κομμάτια που περιέχει. Νομίζω όμως, πως τη σήμερον ημέρα, με τους γρήγορους ρυθμούς, αυτό είναι που μετράει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου