Τέταρτη full length δουλειά, αλλά πέμπτη κυκλοφορία συνολικά, αποτελεί το Cosmic Priestess για τους Τεξανούς, Tia Carrera. Το τρίο, που έχει σαν βάση την πόλη του Όστιν, απαρτίζουν οι Erik Conn στα ντραμς, Jamey Simms στο μπάσο και Jason Morales στην κιθάρα, με τους δύο που χειρίζονται τα έγχορδα, να αλλάζουν συχνά ρόλους. Στο δίσκο συμμετέχει και ο Ezra Reynolds, που χειρίζεται το ηλεκτρικό πιάνο σ' ένα κομμάτι. Ο δίσκος, που ηχογραφήθηκε live στο ιδιόκτητο studio της μπάντας, περιέχει 4 κομμάτια, όλα τους insturmental ενώ, η διάρκειά του ξεπερνά την μια ώρα καθώς, αγγίζει τα 65 λεπτά.
Η παραγωγή του άλμπουμ, που έγινε με την παραδοσιακή αναλογική μέθοδο, καταφέρνει να δώσει πυκνότητα στα κομμάτια, χωρίς να επισκιάσει την διαύγεια του ήχου, καθώς όλα τα όργανα ακούγονται πεντακάθαρα, δίχως να μειώνεται η τραχύτητα τους. Το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό και τόσο ζωντανό, που νομίζεις πως η μπάντα παίζει live στο σαλόνι σου. Όσο για την απόδοση της, τα λόγια είναι περιττά. Τα παλικάρια είναι εξαιρετικοί μουσικοί και το καταλαβαίνεις απ΄τις πρώτες κιόλας νότες που ακούς πατώντας το play, είτε στον υποφαινόμενο δίσκο, είτε σε κάποια απ' τις παλαιότερες δουλειές τους.
Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν την μουσική τους ως: Sex Metal. Ένας χαρακτηρισμός πρωτότυπος και χιουμοριστικός αλλά νομίζω ότι είναι και πολύ εύστοχος καθώς, το stoner ερωτοτροπεί με την jazz, τα blues καμακώνουν την ψυχεδέλεια, ενώ η rock αγκαλιάζει τη metal. Ο αυθορμητισμός με τον αυτοσχεδιασμό σχηματίζουν μια δυνατή δυάδα, και όπως οι Χιώτες, πάνε παρέα να συναντήσουν την θελκτική επιδεξιότητα, με σκοπό να ανταποκριθούν στο ερωτικό κάλεσμά της. Τα κεράκια έχουν ανάψει, μεθυστικά αρώματα έχουν πλημμυρίσει την ατμόσφαιρα, τα αστέρια σκορπίζουν απλόχερα λίγη απ' την αστρόσκονη τους, η θερμότητα σπάει κάθε ρεκόρ, καθώς νιώθεις πως στις φλέβες σου δεν κυλάει αίμα, αλλά λάβα. Είναι προφανές ότι εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή ξεπέτα ή ένα ακόμη ψυχοφθόρο one night stand, αλλά μιλάμε για κεραυνοβόλο έρωτα και καψούρα ολκής, που όμοιά της δεν συναντάμε ούτε στα πλέον μελίσταχτα και δακρύβρεχτα blockbuster του Hollywood.
Όσο περνά η ώρα και ξεδιπλώνονται οι πελώριες συνθέσεις του δίσκου μπροστά σου, νιώθεις σαν μια άυλη δίνη να σε περικυκλώνει με απειλητικές διαθέσεις. Το μουσικό μονοπάτι που διασχίζεις ακούγοντας αυτό το άλμπουμ, καλύπτεται από ένα τοίχο φυτών, η μυρωδιά των οποίων, είναι τόσο έντονη, που προκαλεί αναθυμιάσεις ικανές να σε ταξιδέψουν σε άλλους πλανήτες -για την ακρίβεια, σε άλλα αστρικά συστήματα. Αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι δεν υπάρχει γυρισμός, διότι υποψιάζεσαι πως ο λαβύρινθος απ'τον οποίο προσπαθείς να βγεις, βρίσκεται μόνο μέσα στο μυαλό σου. Αυτή η σκέψη σε τρομοκρατεί, αν και γνωρίζεις πως ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν μπορείς να του αντισταθείς και μοιραία, τα χάνεις. Ο δίσκος σε έχει κερδίσει κατά κράτος και η νίκη αυτή οφείλεται στην ύπουλη στρατηγική του. Επιχείρησε να παίξει με το μυαλό σου, και τα κατάφερε, σε αιχμαλώτισε. Προσπαθείς για τελευταία φορά να σπάσεις τα δεσμά σου όμως και πάλι, αποτυγχάνεις παταγωδώς. Έτσι, χωρίς άλλη επιλογή, αποδέχεσαι την ήττα σου και αφήνεσαι ξανά στο έλεος του, καρτερώντας με ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου, τις εθιστικές του μελωδίες να σε κατακλύσουν ξανά και ξανά και ξανά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου