Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Stinking Lizaveta - 7th Direction


Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα rock μπάντα γεννήθηκε το μακρινό 1994 στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβανίας, η οποία στα 18 ως τώρα χρόνια της πορείας της, έχει αποδείξει, πως οι ταμπέλες στην μουσική και στην συγκεκριμένη περίπτωση, στον rock ήχο, μάλλον δεν είναι και τόσο χρηστικές, όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Αλλά αυτή η κουβέντα, δεν είναι της παρούσης, οπότε ας περάσουμε στο παρασύνθημα, που δεν είναι άλλο από τον νέο δίσκο των περί ου ο λόγος, εξαιρετικά ταλαντούχων, Stinking Lizaveta, ο οποίος φέρει τον τίτλο: 7th Direction.
 
Ο εν λόγω δίσκος, που διαρκεί συνολικά 52 λεπτά, αποτελείται από 13 κομμάτια, ενώ οφείλει την πραγματικά αψεγάδιαστη και σχεδόν τέλεια παραγωγή του, στον φημισμένο και ιδιαιτέρως γνωστό για την συνεργασία του με μπάντες όπως οι Minsk, Pelican, Rwake, Unearthly Trance, μεταξύ άλλων, Sanford Parker, ο οποίος εκτός από διαύγεια, προσέδωσε στον πολυποίκιλο ήχο του σπιρτόζικου, 7th Direction, μια έξτρα δυναμική, η οποία κολακεύει τις αλανιάρικες συνθέσεις των Stinking Lizaveta κι απογειώνει τον εξόχως εκρηκτικό τους χαρακτήρα.

Η punk νοοτροπία της μπάντας έχει μπολιαστεί με τις blues ρίζες της μουσικής της, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον μείγμα jazz και heavy rock ήχου, που μαγνητίζει τις ηχητικές αισθήσεις. Η κιθάρα του βιρτουόζο κι ελληνικής καταγωγής, Yanni Papadopoulos, άλλοτε δημιουργεί επιβλητικά, stoner υφής, riffs κι άλλοτε μας μεθάει με τα τρελαμένα της leads και τα hard rock αισθητικής, solos της, ενώ οι ηλεκτρισμένες μελωδίες, που γεννιούνται από τις τρεμάμενες χορδές της, δίνουν δικαίως, στον δαμαστή της, τον τίτλο του διακριθέντος.  
 
Βέβαια, η απαράμιλλη μουσικότητα του 7th Direction δεν στηρίζεται μόνο στο απύθμενο ταλέντο του κιθαρίστα της μπάντας, αλλά και στην αξία τόσο του αδερφού του, Alexi Papadopoulos, που χειρίζεται με περισσή ικανότητα το διπλό ηλεκτρικό του μπάσο, προσδίδοντας, βάθος, όγκο και γενναίες ποσότητες groove στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, όσο και της εξαιρετικά ταλαντούχας Cheshire Agusta, που χτυπά με ζηλευτή μαεστρία τα δυναμικά της ντραμς, συμβάλλοντας έτσι, στην αυξομείωση της έντασης του άλμπουμ.
 
Η έλλειψη φωνητικών, όπως ποτέ στο ηχητικό παρελθόν των Stinking Lizaveta, δεν αποτελεί ούτε και τώρα ψεγάδι για τον ήχο τους, αλλά αντιθέτως, η απουσία τους συνιστά κομπλιμέντο για αυτόν, μιας κι αφήνει τις πολλαπλές του στρώσεις να αναπτυχθούν σωστά κι ολοκληρωμένα, ενώ σε αυτό συμβάλει και το απίστευτο δέσιμο της μπάντας, που αποτελεί τον κύριο λόγο, για τον οποίο η απόδοση της φτάνει για ακόμη μια φορά εξωπραγματικά επίπεδα. Απόρροια όλων αυτών, ο έβδομος δίσκος της, να αποθεώνει την μαγεία του μουσικού αυτοσχεδιασμού.
 
Δεν ξέρω αν το κατέστησα σαφές έως τώρα, αλλά οφείλω να ομολογήσω, πως το 7th Direction, αποτελεί έναν από τους καλύτερους Instrumental δίσκους του 2012, καθώς μαρτυρά, συνθετικό οίστρο, ηχητική πολυμορφία και μουσική φαντασία, σε ποσότητα και ποιότητα, που ελάχιστες μπάντες διαθέτουν στις μέρες μας. Η prog τεχνική, η punk νοοτροπία, οι blues ρίζες, η jazz τεχνοτροπία, ο αχαλίνωτος αυτοσχεδιασμός κι η rock 'n' roll φιλοσοφία των Stinking Lizaveta, θαρρώ, πως ενώνουν επιτυχώς, το χθες, το σήμερα και το αύριο, της heavy μουσικής.

Stinking Lizaveta: Official Website
Exile On Mainstream: Official Website

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου