Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

A Titanic Abysmal Sonic Maelstrom [Gr]

Συνέντευξη με τους Galvano

Οι γεννημένοι το έτος 2005 στο Γκέτεμποργκ, Galvano, κυκλοφόρησαν στα τέλη του 2012 τον ντεμπούτο full length δίσκο τους, Two Titans, μέσω της νεοσύστατης και με έδρα την Αγγλία δισκογραφικής, Devouter Records, καθιστώντας έτσι τους εαυτούς τους, ως μια από τις πλέον ελπιδοφόρες μπάντες της heavy σκηνής. Η πρώτη δουλειά αυτού του Σουηδικού ντουέτου, είναι η τρανή απόδειξη, πως ακόμη και με περιορισμένα μέσα μπορεί να δημιουργηθεί κάτι πραγματικά πολύ καλό κι έτσι, ήμουν περίεργος να μάθω, πως κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν τόσο δυναμικό ήχο σαν ντουέτο. Οπότε, ας περάσουμε στις ερωταποκρίσεις μου με τον Mattias, τον κιθαρίστα, τραγουδιστή, αλλά και βασικό συνθέτη των Galvano.


Χαίρεται Galvano! Πως είναι οι πρώτες μέρες του 2013 για εσάς?

Γεια! Η αρχή του 2013 είναι πολύ καλή μέχρι στιγμής! Ο Freddy κι εγώ μόλις αρχίσαμε ξανά το jamming μετά από ένα μικρό διάλειμμα από τότε, που γυρίσαμε από την περιοδεία. Είναι ωραία, που επιστρέψαμε σε αυτό.

Αν και γεννηθήκατε πριν από περίπου 8 χρόνια, το έτος 2005, δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην σας ζητήσω να μας δώσετε ένα μίνι βιογραφικό σας, από την πρώτη μέρα έως και την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας, έτσι ώστε όλοι μας να έχουμε μια καλύτερη ιδέα για το ποιοι πραγματικά είναι οι Galvano.

Εντάξει λοιπόν! Είναι κάπως έτσι, ο Freddy κι εγώ γνωριζόμαστε από τότε, που ήμασταν μικρά παιδιά, αλλά γίναμε καλοί φίλοι γύρω στα 20 μας. Κι οι δυο μας είχαμε τότε τα δικά μας μουσικά project. Μετά από κάποια χρόνια, όταν και είχαμε μεθύσει, καταλήξαμε να συζητάμε, πως θα ήταν ωραίο να κάνουμε κάτι μαζί μουσικά, μιας και τότε μόλις είχε διαλυθεί η μπάντα μου, ενώ κι ο Freddy είχε λίγο πολύ τελειώσει με το δικό του project. Έτσι, νοικιάσαμε ένα προβάδικο για λίγο κι όντας και οι δυο ερωτευμένοι με τον heavy ήχο, ξέραμε ήδη ότι θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι σχετικό με αυτό, αλλά πάντα υπό την δική μας οπτική. Κάμποσα χρόνια έπειτα κι ύστερα από μερικά demos κι αρκετούς μπασίστες, το 2010 ηχογραφήσαμε ένα τραγούδι με τίτλο The Librarian, την μίξη και το master του οποίου έκανε ο Billy Anderson, οπότε ακουγόταν πραγματικά τεράστιο. Αυτό το κάναμε ως τρίο και το 2011 το κυκλοφορήσαμε ως split 10" με τους KASAN μέσω μιας γερμανικής δισκογραφικής με το όνομα SM Musik. Έχοντας ήδη παίξει ζωντανά στην Ευρώπη, αλλά και στην Σουηδία, ενθουσιαστήκαμε όταν η Sickmangettingsick Records μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε να βγούμε σε περιοδεία για τρεις εβδομάδες μαζί με τους Alaskan από τον Καναδά. Ήταν γαμάτα. Όμως μετά από αυτή την περιοδεία, ο μπασίστας μας συνειδητοποίησε, πως οι περιοδείες δεν είναι για αυτόν κι έτσι χωρίσαμε τους δρόμους μας φιλικά. Τώρα, από την πρώτη κιόλας μέρα, ο Freddy κι εγώ συνηθίζαμε για διάφορους λόγους να προβάρουμε μόνοι μας αρκετές φορές, ενώ συνήθως έγραφα μόνο μέρη για κιθάρα και ντραμς. Ο μπασίστας ερχόταν μετά και προσέθετε τα δικά του μέρη πάνω σε αυτά. Έτσι, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, που ξεκινούσαμε κάθε φορά και με νέο μπασίστα, αποφασίσαμε τελικά να μην συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό, oπότε επικεντρωθήκαμε στην καρδιά αυτού, που είμαστε και σταματήσαμε να αναζητούμε μπασίστες.

Το 2012 θα πρέπει να ήταν μια πολύ δραστήρια και συναρπαστική χρονιά για εσάς, μιας και κυκλοφορήσατε το ντεμπούτο σας, Two Titans, μέσω της Devouter Records και επίσης, περιοδεύσατε και στην Ευρώπη. Πως αισθάνεστε για όλα αυτά? Άξιζε τον κόπο?

Πολλά πράγματα συνέβησαν κατά την δημιουργία του δίσκου. Η περιοδεία ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα, μιας και μας αρέσει να είμαστε στον δρόμο και να παίζουμε ζωντανά. Το 2012 ήταν μια εκπληκτική χρονιά για εμάς, καθώς καταφέραμε να προσεγγίσουμε πολύ κόσμο μέσω της μουσικής μας. Η ιδέα, πως αυτό, που κάνουμε στο προβάδικο μας, καθιστά δυνατή την επίσκεψη μας σε τόσες πολλές χώρες, αλλά και την γνωριμία με σπουδαίους ανθρώπους, είναι πραγματικά, μεθυστική.


Σχεδόν όλες οι κριτικές, που διάβασα για το Two Titans, ήταν θετικές. Πραγματικά θετικές. Περιμένατε τόσες πολλές, αλλά και τόσο καλές κριτικές?

Σίγουρα όχι, καθώς όταν παίζουμε κι όταν γράφουμε στο προβάδικο μας, δεν υπάρχει πραγματικά καμιά σκέψη για το τι μπορούν να σκεφτούν οι άλλοι για τη μουσική μας και ούτε ποτέ σκεφτήκαμε με αυτόν τον τρόπο. Μερικές φορές, όταν παίζουμε και ξαφνικά πιάνουμε ένα groove, το οποίο μου φαίνεται γαμάτο, σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω τον Freddy κι όταν τον βλέπω να τα σπάει στα ντραμς του με ένα μεγάλο χαμόγελο στη φάτσα του, τότε ξέρω ότι έχω δίκιο. Τούτου λεχθέντος, νιώσαμε ότι δημιουργήσαμε κάτι υπέροχο με το Two Titans. Μας δίνει ενέργεια και μας απελευθερώνει να παίζουμε αυτά τα κομμάτια, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε τέτοιες αντιδράσεις και τόσο καλά λόγια για αυτά.

Κάτι, που πρόσεξα στις περισσότερες από τις κριτικές, αν όχι σε όλες, είναι, πως ο όρος sludge χρησιμοποιείτε σταθερά σε αυτές, ενώ υπάρχουν αναφορές και σε άλλους όρους όπως post rock, progressive, doom και κάποιες φορές και στο κλασικό metal. Συμφωνείται με κάποιους από αυτούς τους όρους και πως θα περιγράφατε την μουσική σας σε κάποιον, που δεν έχει ακούσει ούτε μια νότα από εσάς?

Το θέμα με τις ταμπέλες είναι, πως περιορίζουν αυτό, που κάνεις μουσικά, θέλοντας να το περιγράψουν. Αν ένα περιοδικό σε κατηγοριοποιήσει ως sludge ή stoner ή doom μπάντα, τότε ο κόσμος θα έχει πάντα διαφορετικές προσδοκίες για το πως θα ακούγεσαι. Καταλαβαίνω όμως, πως κάτι θα πρέπει να υπάρχει για να μπορέσουν να περιγραφούν όλες οι μπάντες, για τις οποίες πρόκειται να γράψουν. Αυτό όμως, που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι ο όρος "post". Δηλαδή, πάρε για παράδειγμα τους όρους post rock και post metal. Τι σκατά σημαίνει αυτό ακριβώς? Είναι όλα εκφάνσεις κι ερμηνείες για κάτι, που σου αρέσει, στο οποίο θα προσθέσεις πράγματα για να το εξελίξεις. Αν ένα μουσικό είδος ή μια ηχητική εποχή εξελιχθούν κι αποκτήσουν άγνωστα ως τότε στοιχεία, τότε παίρνει αυτομάτως την στάμπα post. Κάποιοι πιστεύουν, πως έχουμε μια progressive αύρα και θα ήθελα να συμφωνήσω με αυτό. Ή έτσι τουλάχιστον πιστεύω, καθώς στο μυαλό μου, έχω ως σκοπό κάθε μου θέμα να το εξελίξω όσο πιο πολύ γίνεται και να μην αναλωθώ σε επαναλαμβανόμενα μέρη.

Τώρα, που το Two Titans συμπλήρωσε λίγους μήνες ζωής, θα αλλάζατε κάτι σε αυτό, αν σας δινόταν αυτή η δυνατότητα? Κι αν ναι, τι θα αλλάζατε και γιατί?

Όχι, είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι με το πως βγήκε.


Μιας και ήδη συζητάμε για το Two Titans, θα μπορούσατε να μας δώσετε κάποιες επιπλέον κυκλοφορίες για αυτό? Όπως, αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιχουργική θεματολογία σε αυτό ή γιατί το ονομάσετε Two Titans? Μήπως αυτό έχει να κάνει με το line up της μπάντας?

Πολλά από τα τραγούδια μας μοιράζονται παρόμοια στιχουργική θεματολογία, αλλά με διαφορετική προσέγγιση και διαφορετικά σημεία εστίασης κάθε φορά. Αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη έμπνευσης, αλλά έχει να κάνει με την διάθεση αφηγήσης συγκεκριμένων πραγμάτων. Το Two Titans είναι ένας concept δίσκος, που καταπιάνεται με το να έχεις τον έλεγχο του μυαλού σου και να μην πέφτεις σε παγίδες, που μπορούν να αμφισβητήσουν την ίδια σου την πραγματικότητα. Πριν από λίγα χρόνια, υπέφερα από κρίσεις πανικού τόσο έντονες, που πριν μάθω τι ακριβώς συμβαίνει, νόμιζα κάθε φορά, που το βίωνα, ότι πρόκειται να πεθάνω. Πήγαινα στο νοσοκομείο στη μέση της νύχτας με έντονους χτύπους στην καρδιά και πολύ βαριά αναπνοή, αλλά πάντα με έστελναν σπίτι, λέγοντας ότι δεν είναι τίποτα σημαντικό, μιας και όλες οι εξετάσεις ήταν καθαρές. Τώρα όμως μπορώ να το ελέγχω και να ξεχωρίσω τα σημάδια πριν αυτά εκδηλωθούν. Για μένα, με αυτό καταπιάνεται το Two Titans, με το να έχεις μια σκιά στον ώμο σου συνέχεια, έτοιμη να σου επιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Λογικά, θα σημαίνει κάτι διαφορετικό για τους υπόλοιπους, μιας και ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει τις δικές του δυσκολίες. Και ναι, είναι επίσης μια αφιέρωση σε μας για την πρώτη μας κυκλοφορία ως ντουέτο.

Η παραγωγή του δίσκου είναι πραγματικά αψεγάδιαστη και ταιριάζει εξαιρετικά με τις καταιγιστικές σας συνθέσεις. Ποιος ευθύνεται για αυτή?

Ηχογραφήσαμε σε ένα πραγματικά εκπληκτικό στούντιο, στο οποίο αυτή τη στιγμή ηχογραφούν τον νέο τους δίσκο οι Entombed. Ηχογραφήσαμε εκεί όλα τα μουσικά μέρη εκτός των φωνητικών σε δύο μέρες. Τα φωνητικά, καθώς και ολόκληρο το κομμάτι, Hyperion, τα ηχογραφήσαμε στον δικό μας χώρο. Ζήτησα από τον φίλο μας, Oskar Karlsson, να έρθει για μια-δυο ώρες και να μας βοηθήσει με διάφορα τεχνικά θέματα, πράγμα το οποίο είχε την ευγένεια και το έκανε κι έπειτα, κάναμε μόνοι μας τη μίξη και το mastering του δίσκου.

Πως είναι να παράγεται τόσο heavy μουσική χωρίς να έχετε κάποιο μπασίστα στην μπάντα? Υποθέτω, πως δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα κι αναρωτιέμαι αν ποτέ σκεφτήκατε σοβαρά να προσθέσετε και κάποιο τρίτο μέλος στο συγκρότημα?

Λοιπόν, το να δημιουργήσεις heavy ήχους έγκειται κυρίως στον εξοπλισμό σου και το να έχεις όσα χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις τον ήχο, που σου αρέσει πραγματικά. Εγώ έχω βρει τον εξοπλισμό, που μου ταιριάζει και είμαι χαρούμενος για αυτό. Το θέμα είναι να κρατήσεις ενδιαφέροντα τα πράγματα, ακόμη και χωρίς να έχεις τα πάντα διαθέσιμα. Εμείς δεν επικεντρωνόμαστε στο ότι είμαστε μόνο δύο, αλλά προσπαθούμε πάντα να ξεπεράσουμε τα όποια εμπόδια. Όπως σου είπα και πριν, έχουμε δοκιμάσει αρκετούς μπασίστες, οπότε ναι, το προσπαθήσαμε κι αυτό. Θα έχουμε όμως ξανά κάποιον μπασίστα? Δεν το έχουμε αποκλείσει αυτό, αλλά προς το παρόν είμαστε ικανοποιημένοι ως ντουέτο.

Το Two Titans κυκλοφόρησε μέσω της νεοσύστατης Devouter Records. Πως ήρθατε σε επαφή με την δισκογραφική αυτή και πόσο ευχαριστημένοι είστε από την μέχρι τώρα συνεργασία σας? Θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλες κυκλοφορίες από αυτή σας την συνεργασία?

Ο Phil ήρθε σε επαφή μαζί μας τον Φεβρουάριο του 2012, wow! πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε. Ο χρόνος κυλά γρήγορα. Τέλος πάντων, ενδιαφερόταν να κυκλοφορήσει κάποια πράγματα μαζί μας και μιας και συνθέταμε νέα πράγματα εκείνη την εποχή, δεχθήκαμε αμέσως. Ήταν μια υπέροχη διαδρομή και ο Phil είναι πραγματικά αφοσιωμένος και σοβαρός με την δισκογραφική του. Ας ελπίσουμε ότι θέλει να συνεργαστούμε ξανά για τον επόμενο δίσκο μας.


Πρόσφατα περιοδεύσατε στην Ευρώπη. Έχετε κάποια καλή ιστορία από αυτήν την περιοδεία, που ίσως θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας?

Οι περιοδείες είναι περίεργες και συνήθως είναι μια μεγάλη ιστορία από μόνες τους, μιας και συμβαίνουν πολλά. Είναι κάποια μικρά πραγματάκια, που τα θυμάσαι αργότερα και γελάς. Αλλά το πιθανότερο είναι να μην σου φανούν τόσο αστεία αν σου τα πω τώρα. Αν και δεν έγινε κάτι συνταρακτικό αυτή τη φορά.

Έχετε σχέδια για κάποια περιοδεία στο σύντομο μέλλον και υπάρχει κάποια σοβαρή πιθανότητα να συμπεριλάβετε σε μια από τις επόμενες περιοδείες σας στην Ευρώπη και την Ελλάδα?

Ναι, τον Οκτώβρη θα βγούμε και πάλι σε Ευρωπαϊκή περιοδεία, η οποία θα είναι γαμάτη, αλλά περισσότερες λεπτομέρειες θα γίνουν γνωστές λίγο αργότερα. Ελπίζω να κάνουμε κάποιες συναυλίες και πριν από αυτό, αλλά τον Απρίλιο περιμένω το παιδί μου, οπότε θα πρέπει να απέχω από όλο αυτό για λίγο καιρό. Λοιπόν, πηγαίνουμε εκεί, που ο κόσμος θέλει να πάμε, αλλά ναι, στην Ελλάδα θα θέλαμε πάρα πολύ να έρθουμε.

Μιλώντας για τα σχέδια, τι πρέπει να περιμένουμε από σας το 2013; Να περιμένουμε κάποια νέα κομμάτια από σας φέτος;

Αμφιβάλλω αν θα δούμε κάποιον νέο δίσκο των Galvano φέτος, αν και έχουμε ήδη αρχίσει να γράφουμε καινούρια κομμάτια για τον επόμενο δίσκο μας.

Είναι ακόμη οι πρώτες μέρες της νέας χρονιάς και δεν μπορούσα να αντισταθώ και να μην σας ρωτήσω για τους αγαπημένους σας δίσκους από το 2012, καθώς κι αν υπάρχει κάποιος δίσκος, που πρόκειται να κυκλοφορήσει το 2013 και τον οποίο περιμένετε με ανυπομονησία για να ακούσετε?

Νομίζω, πως οι Pallbearer, οι Om, οι Eagle Twin και οι Meshuggah κυκλοφόρησαν πολύ καλούς δίσκος πέρσι. Δεν έχω ψαχτεί και πολύ σχετικά με το τι πρόκειται να κυκλοφορήσει το 2013, αλλά θα ήμουν ψεύτης εάν ισχυριζόμουν ότι δεν περιμένω να ακούσω τον νέο δίσκο από τους Black Sabbath.

Και καθώς πλησιάζουμε στο τέλος αυτής της συνέντευξης, νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να μοιραστείτε μαζί μας τα πιο τρελά σας όνειρα, καθώς και τις φιλοδοξίες σας για τους Galvano. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος στόχος σας?

Θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε δίσκους και να γνωρίζουμε φανταστικούς ανθρώπους και φυσικά, να κερδίσουμε το λαχείο.

Αυτά από εμένα παιδιά. Ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Ο επίλογος σας ανήκει.

Ευχαριστούμε πολύ για τον ενδιαφέρον σου στην μπάντα μας, είναι πραγματικά συγκινητικό να ξέρουμε ότι κάποιοι θέλουν να μάθουν περισσότερα για εμάς και την μουσική μας. Παρακαλώ ακούστε τον δίσκο μας κι ευχαριστούμε, που υποστηρίζετε εμάς και την Devouter Records.

Devouter Records: Official Website

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου